Összes oldalmegjelenítés

2010. augusztus 28., szombat

Craziness

Cálculos paradójicos Korponai István

Un
ver, no dos
ninguno no tres sólo un
así es mi amigo
Levanto el día
fácilmente y en que
la luz alcanza aquí
No seré
No seré que ello un
pero en un precio constante
Lo vendo prosperidad
mi sueño, que es verdad,
que el azul
e intuición que
la oscuridad
mienta que ello
vida
la creación él mismo
Bajo un manzano reírse a carcajadas
la saliva de una serpiente
melifluo
y una manzana ve
lo embrolla en un pecado
el mundo.
Un
ver no dos
no tres sólo un
Un desconocido, cual
su esencia
cubre su sueño
la fragancia que ocurre
el color, eternamente palpitando
su mundo galáctico.

Cálculos paradoxais-Korponai István

Um
ver, não dois
nenhum não três só um
está certo o meu amigo
Levanto o dia
facilmente e para que
a luz consegue aqui
Não serei
Não serei do que ele um
mas em um preço constante
Vendo-o prosperação
o meu sonho, que é verdade,
do que o azul
e intuição do que
a escuridade
esteja do que ele
vida
a própria criação
Abaixo de uma árvore de maçã gargalhar
a saliva de uma cobra
melífluo
e uma maçã vê
enreda-o em um pecado
o mundo.
Um
ver não dois
não três só um
Um
ver não dois
não três só um
Um desconhecido, que
a sua essência
cobre o seu sonho
a fragrância que ocorre
a cor, eternamente pulsando
o seu mundo galáctico.

Calculations paradoxical-Korponai István

One one
see,not two
neither not three only an
that's right my friend
I lift up the day
easily and onto what
the light reaches here
I will not be
I will not be than it one
but on a constant price
I sell it thriving
my dream, which is true,
than the light
and intuition than
the darkness
lie than it
life
the creation himself
Under an apple tree guffawing
the saliva of a snake
mellifluous
and an apple see
embroils it in a sin
the world.
One one
see not two
not three only an
A unknown, which one
his essence
covers your dream
the occuring fragrance
the colour, eternally throbbing
your galactic world.

Számítások paradoxa -Korponai István

Egy meg egy
látod,nem kettő
se nem három csak egy
bizony barátom
Felemelem a napot
könnyedén és mire
ideér a fény
nem leszek én
Nem leszek mint az egy
de változatlan áron
árulom viruló
álmom,mely igaz
mint a kék
és sejtés mint
a sötét
hazugság mint az
élet
a teremtés maga
Almafa alatt röhögő
kígyó nyála
mézédes
és egy alma látod
bűnbe taszítja
a világot.
Egy meg egy
látod nem kettő se
nem három csak egy
Egy ismeretlen, mely
lényegével
takarja el álmod
a felsejlő illatot
a színt, örökké lüktető
galaktikus világod.

2010. augusztus 22., vasárnap

Szklenár András Festménye!

Quédese conmigo -Korponai István

Venga conmigo la clase el día hizo frío ya
Negro como el carbón el bosque, no confunden en el camino
Vivo usted solo le esperé
Traiga una linterna no confunden en el camino

Depravado, trapo mi vida se cae en el tranquilo
Mi corazón songful despacio nada se descolora
Deje al silencio venir y soñar que este ojo vea el decaimiento
Siga lejos en el camino y quédese conmigo

El momento fugitivo a él abrazos
Que su niño su madre si él lo envía en una lucha
No hay una posibilidad ya para creer, el tiempo se derrumba lejos
Béselo mi cara, y gritar juntos conmigo

Deje a nuestro amor proteger contra males
El abrazo de su facultad mucho tiempo fácil para mí
Muerte sufrimiento dulce que corre lejos
Viviré ser para mí sólo otra vez

Coloque su mano en mi corazón feo sangriento
Mi pena es terminada ver mi ojo
Su infierno dirige un borde su luz tiembla
Le pregunto hasta que mi muerte ah se quede conmigo.

Fique comigo -Korponai István

Venha comigo a espécie o dia esteve frio já
Escuro como breu a floresta, não confundem no caminho
Vivo você sozinho esperei por você
Traga uma lanterna não confundem no caminho

Depravado, trapo a minha vida cai em tranqüilo
O meu coração songful lentamente nada se desbota
Deixe o silêncio vir e sonhar que este olho veja a decadência
Siga longe no caminho e fique comigo

O momento fugitivo a ele abraços
Do que a sua criança sua mãe se ele o envia em uma luta
Não há uma possibilidade já para acreditar, o tempo esmigalha-se longe
Beije-o a minha cara, e estar gritando em conjunto comigo

Deixe o nosso amor proteger contra a maldade
O abraço da sua faculdade por muito tempo fácil para mim
Morte sofrimento doce que persegue longe
Viverei ser para mim só novamente

Coloque a sua mão no meu coração feio sangrento
A minha pena é acabada ver o meu olho
O seu inferno dirige uma borda a sua luz treme
Pergunto-o até que a minha morte oh fique comigo.

2010. augusztus 21., szombat

Stay with me-Korponai István

Come with me kind the day got cold already
Pitch-dark the forest,not mistake in road
I live you alone I waited for you
Bring a lantern not mistake in road

Depraved,rag my life falls into quiet
My songful heart slowly nothing fades
Let silence come and dream this eye sees decay
Follow away on the road and stay with me

The fugitive moment to himself embraces
Than his child his mother if he sends it into a fight
There is not a chance already to believe, time crumbles away
Kiss it my face,be crying together with me

Let our love burn against illnesses
The embrace of your faculty easy one like that for me
Death sweet suffering chasing far
I will live be for me only again

Place your hand upon my bloody ugly heart
Let my grief be over see my eye
His hell runs an edge your light trembles
I ask you until my death oh stay with me.

Maradj velem-Korponai István

Gyere velem kedves kihűlt már a nap
Éjsötét az erdő,ne tévessz utat
Egyedül élek én téged vártalak
Hozz magaddal lámpást ne tévessz utat.

Züllött,rongy életem csendességbe hull
Dalos szívem lassan semmivé fakul
Csend jöjjön és álom romlást lát e szem
Kísérj el az úton és maradj velem.

A múló pillanat magához ölel
Mint gyermekét az anyja ha harcba küldi el
Nincs már esély hinni, idő porlik el
Csókold meg az arcom,és sírj együtt velem.

Gonoszságok ellen szerelmünk védjen
Karod ölelése rég könnyű nékem
Halált messze űző édes gyötrelem
Élni fogok újra csak te légy nekem.

Véres csúf szívemre tedd rá kezedet
Bánatom elmúlik lássad szememet
Élet pokla fut fényed megremeg
Halálomig kérlek ó maradj velem.

2010. augusztus 20., péntek

Abel Pann -Káin és Abel

Queja de Ábel Korponai István

Mi madre, quise vivir esto como un hombre sólo
criar a mi cabeza arrugada culpable su regazo
Se derramó con un ruido sordo embotado
mi memoria, mi honor, el hombre se cerró
Yo era donde no le dieron
el honor nunca
Subí al borde del banco
mi corazón comenzó a sonar extrañamente
mi pecho
Él me golpeó la vergüenza con un ojo rojo
su fantasma, lo arranqué en mi dolor
el parador la fuerza natural de un día, me deshice de ello como un hueso
Lo hago vivir para un Satán, un creador se atrevió fiscal
escondido esto entre nubes debido a vergüenza, un pecado,
de la sangre, su pensamiento que se escapa, no lo entendió
Káin rasgones locos, la burla de su risa
la boda de sapos, mal con un ala negra
la alegría de los ángeles, quien de sangre embriagadamente
rociada elevada del cielo, sangre
baje, debido al Oeste hasta el este.
Mi madre, quise vivir esto como un hombre sólo
pero el plegado del árbol animoso lleva la furia cruel sola
y en el eterno el corazón del hombre un habitante se queda profundamente de alguien

Reclamação de Ábel-Korponai István

Minha mãe, eu quis viver ele como um homem só
levantar a minha cabeça enrugada culpada o seu regaço
Derramou-se com um golpe enfadonho
a minha memória, a minha honra, o homem fechou-se fora
Fui onde não lhe deram
a honra nunca
Subi na borda do banco
o meu coração começou a tocar estranhamente
o meu peito
Ele bateu em mim a vergonha com um olho vermelho
o seu espírito, puxei-o na minha dor
o albergue a força natural de um dia, livrei-me dele como um osso
Faço-o viver para um Satã, um criador atreveu-se fiscal
escondido ele entre nuvens por causa de vergonha, um pecado,
do sangue, o seu pensamento que escoa, não o entendeu
Káin lágrimas loucas, a zombaria do seu riso
o casamento de sapos, maldade com uma asa preta
a alegria de anjos, quem de sangue embriagadamente
regadura voada do céu, sangue
desça, por causa do Oeste até o Leste.
Minha mãe, eu quis viver ele como um homem só
mas a dobra da árvore de jogo transporta a fúria assassina sozinha
e para o eterno o coração do homem um habitante fica profundamente de alguém.

2010. augusztus 16., hétfő

Ábel-Korponai István

My mother,I wanted to live it as a man only
to raise my guilty wrinkled head your lap
Flew away with a dull thud
my memory,my honour,man shut out
I was where he was not given
the respect never
I got on the edge of the bank
my heart began to sound strangely
my breast,the consecrated food
I vomited myself in front of it my torment
He hit me the shame with a red eye
his ghost, I tore it out in my pain
the hostel the natural force of a day, I got rid of it as a bone
I make it live for a Satan, creator fiscal
hid it between clouds because of shame, a sin,
from blood, his leaking thought, did not understand it
Káin mad tears,the pain of his laugh
The wedding of toads, evil with a black wing
angels' joy,who from blood drunkenly
soared the sky,watering blood
get down,because of West until east.
My mother,I wanted to live it as a man only
The folding of game tree murderous fury
you were an inhabitant in the man's heart forever.

Ábel panasza-Korponai István

Anyám,csak emberként akartam élni
felemelni bűnös ráncos fejem öledből
Tompa puffanással szállt el
emlékem,becsületem,kivetett ember
lettem én ott, ahol nem adatott
meg a tisztesség soha
Felültem az árokpart szélére
idegenül szólalt meg a szívem
mellemben
Megütött a szégyen vörös szemű
kísértete, fájdalmamban kitéptem
a szálló nap őserejét, koncként dobtam
sátánnak életem, mert teremtő fiskálisom
felhők közé rejtette szégyentől,bűntől,
vértől, csorgó gondolatát, nem értette
Káin őrült könnyeit,nevetése gúnyát
varangyok nászát, fekete szárnyú gonosz
angyalok örömét,kik vértől ittasan
szárnyalták be az eget,vért hintve
a földre,nyugattól keletig.
Anyám,csak emberként akartam élni
de a vadfa hajtása gyilkos dühöt hordoz magában
és örökre az ember szíve mélyén lakó marad.

2010. augusztus 14., szombat

Bozzay Judit

Adiós de la tierra- Korponai István

Al dorso de viajante en el tiempo
montañés negro como el carbón
En la cognición hielan la flor
no hay un pequeño niño más largo

Mi Cristo inconsciente
el dolor aparece
Unción santa su cuerpo
tormento de niño su alma

Mostró la dirección ligera
déjenos retumbar durante la noche
cubierto de un mantel
déjenos fluir en la galaxia.

Adeus da terra Korponai István

Com base em viajante no tempo
montanhês escuro como breu
Na cognição congelam a flor
não há uma pequena criança mais longa

O meu Cristo inconsciente
a dor aparece
Unção sagrada o seu corpo
tormento de crianças a sua alma

Mostrou a direção leve
vai estrondear pela noite
coberto de uma toalha de mesa
vai fluir na galáxia.

Farewell from the land Korponai István

On the back of time traveller
pitch-dark highlander
On cognition frost flower
there is not a small child longer

My unconscious Christ
the pain appears
Holy unction your body
child torment your soul

Showed the light direction
let us rumble through the night
covered with a tablecloth
let us flow into the galaxy.

Búcsú a földtől-Korponai István

Idő hátán utazó
koromsötét hegylakó
Észlelésen fagyvirág
kicsi gyermek nincs tovább

Eszméletlen Krisztusom
felsejlik a fájdalom
Szent kenet a testeden
gyermek kín a lelkeden

Mutatva a fény irányt
zúgjunk át az éjszakán
terítővel letakarva
áradjunk a galaxisba.

2010. augusztus 7., szombat

Death dance

Baile de muerte-Korponai István

Vino la muerte begat sombra
el silencio de tumbas se aprovechó del violín
Un pequeño esqueleto brilló
la miel era su beso, negocios de miel aunque.

El hada se quejó de alas hermosas
su cara rociada de una mentira
besos me caí en una rodilla
Me escondí debido a mi amor.

Lanzo mi mochila por el fuego
Quemo mi personal que anda
mis sueños, mi pena
Lo puse en su pañuelo.

La muerte viene él me besó
esto cortejó a un diablo
cresta de gallo, sombrero de hierro
déjenos tener buen tiempo mientras el sol brilla

Bailo mi vida, mi palma
mi escollo de botas, daño sólo vida
en un día el silencio de un día, las tumbas abren un camino.

Dança mortal-Korponai István

Veio a morte begat sombra
o silêncio de sepulturas tirou proveito do violino
Um pequeno esqueleto resplandeceu
o mel foi o seu beijo, negócios de mel entretanto.

A fada queixou-se de belas asas
a sua cara salpicada com uma mentira
beijo caí para um joelho
Escondi-me por causa do meu amor.

Lanço a minha mochila no fogo
Queimo o meu pessoal que anda
os meus sonhos, a minha pena
Pu-lo no seu lenço.

A morte vem ele beijou-me
ele cortejou um diabo
janota, chapéu de ferro
vai divertir-se enquanto o sol brilha.

Danço a minha vida, a minha palma
o meu alçapão de botas, dano só vida
para um dia o silêncio de um dia, as sepulturas abrem um caminho.

Death dance-Korponai István

Came the death begat shade
the silence of graves played on the violin
A little skeleton glittered
honey was his kiss,honey biz though

The fairy complained about beautiful wings
his face sprinkled with a lie
kissing I fell onto a knee
I hid because of my love

I throw my haversack on fire
I burn my walking staff
my dreams,my grief
I put it into your handkerchief

The death comes he kissed me
it courted a devil
cockscomb,iron hat
let us have a good time while the sun shines

I dance my life, my palm
my boots pitfall,hurt only life
onto a day the silence of a day, graves open a road.

2010. augusztus 3., kedd

Haláltánc -Korponai István

Jött a halál árnyat szült
sírok csendje hegedült
Megcsillant egy kis csontváz
csókja méz volt,méz biz ám

Jött a tündér szép szárnyakkal
arca hintve hazugsággal
megcsókolván térdre hulltam
szerelmemtől elbujdostam

Tarisznyámat tűzre vetem
vándorbotom elégetem
álmaimat,bánatomat
keszkenődbe beleteszem

Jön a halál megcsókolt
az ördögnek udvarolt
kakastaréj,vaskalap
vigadjunk míg süt a nap

Eltáncolom életem, tenyerem
csizmámhoz verem,fájj csak élet
napra nap,sírok csendje nyiss utat.

Como un fénix Korponai István

La ley de la vez pasada
su corriente, resúmenes esto brotó
los cuadros de mi vida próspera

Luz del sol visible
vibración palpable
la existencia, juego intermitente
en el peldaño de la creación

Abre una puerta en el nuevo
mi instinto se consumió
hacia mí, que el
la incineración en magma hirviente
deje a mi alma ser permitida nacer.

Como o fenício. Korponai István

A lei da última vez
a sua corrente, sumários ele floresceu
os quadros da minha vida próspera

Luz solar visível
vibração palpável
a existência, acendendo jogo
na entrada da criação

Abre uma porta no novo
o meu instinto definhou
em direção a mim, que o
queimar-se em magma fervente
deixe a minha alma ser permitida nascer.

As a phoenix .Korponai István

The law of the past time
his current, digests it budded
the pictures of my thriving life

Visible sunlight
palpable vibration
the existence,flashing game
on the doorstep of the creation

Opens a gate on new one
my instinct wasted away
towards myself,that the
burning in boiling magma
let my soul be allowed to come into existence.

Főnixként -Korponai István

Az elmúlt idő törvénye
sodorja, emészti bimbós
viruló életem képeit.

Látható napfény
tapintható rezgés
a lét,villanó játék
a teremtés küszöbén.

Kaput nyit újra
elsorvadt ösztönöm
önmagam felé,hogy a
forró magmában elégve
megszülethessen a lelkem.